'Di naman ako ganito dati

Nobenta pataas, Nobenta pataas!

Isa, dalawa o tatlong bawas sa isang daan

Mga numerong ating kinasanayan

Tila bang ilaw tungo sa tuwid at masidlak na daan

Sulit sa bawat pagsusulit, perpektong markang paulit-ulit...

Pero bakit ngayon... ito'y hindi ko na makamit? 

'Di naman ako ganito dati

Bakit ang hirap, bakit ang dahas?

Puyat at pagod na para bang katawa'y tinatapyas

'Di naman ako ganito dati

Kahit anong tulin ng takbo, bakit 'di ako makahabol? 

Kinakaya ng iba, bakit ako, hindi man lang sumisibol?

'Di naman ako ganito dati

Mga ginto, pilak, at tanso ay karangalang nakasabit

Ngayon ay mabigat sa dibdib, nakakasakal, nakakapilipit.

Araw-araw, sarili’y binabatikos

Umalingawngaw ang hinaing: "baka 'di ka makatapos".

Baka ako, at ako lang ang salarin

Maraming "baka" at pagtataka

Hindi ko naman inakala na ang husay ko ay panguna lang pala

Ang bansag na “magaling” ay nagboboses-sinungaling

Sa kabila nito… sana tuparin pa rin ang aking hiling.

Isang palaisipan…ang dagan ng buhay ay ‘di ko maintindihan

Laging ligaw, nalulubos, nagtataka, ngunit narito, maraming nakikilala

Lumaki ang mundo, kasaklaw ng ginhawa’t problema

At ako, ito, nasa gitna ng kaban…

Hindi man tulad ng dati, pero narito’t lumalaban.

Nagpagtanto kong ang galing ko’y ‘di naglaho, ngunit natututo at patuloy na lumalago

Sa prosesong ito, ako man ay magmukhang mal-edukado

Pero pangako, para sa pangarap, babawi ako.

Kaya tama at mabuti…

‘Di nga ako ganito dati.